مرکز تحقیقات تغییر اقلیم و سلامت

آلاینده های معیار هوا

طبقه‌بندی‌های متعددی برای آلاینده‌های هوا بر مبنای منبع انتشار، محیط پذیرنده، شکل انتشار و حالت آلاینده وچود دارد. یک نوع طبقه‌بندی دیگرکه مقبولیت بیشتری در رابطه با آلاینده‌های هوا دارد تحت عنوان آلاینده‌های معیار (Criteria) شامل شش آلاینده ازن، ذرات معلق (PM: Particulate Matter)، دی اکسید نیتروژن، دی اکسید گوگرد، سرب و مونوکسیدکربن) و آلاینده‌های خطرناک هوا  است. آلاینده های معیار هوا دارای محدوده های غلظتی عددی هستندکه با تقسیم خط بین کیفیت قابل قبول هوا و شرایط کیفیت هوای ضعیف یا غیربهداشتی تعیین می شود، استاندارد کیفیت هوای آزاد [1] شامل غلظتی از یک آلاینده هوا در هوای آزاد در حدی کمتر از آن است که بتواند اثرات بهداشتی بلندمدت مضر ایجاد کند.
آلاینده های غیرمعیار هوا در مجموعه های بهداشت صنعتی مورد مطالعه قرار گرفته اند.در هوای آزاد آلاینده های غیرمعیار دارای غلظتی چندین مرتبه پایین تر از غلظت آلاینده های معیار می باشند مانند بنزن