دی‌اکسیدگوگرد و تری‌اکسیدگوگرد، اکسیدهای گازی غالب گوگرد موجود در اتمسفر می‌باشند. دی‌اکسیدگوگرد گازی غیرقابل اشتعال، غیرقابل انفجار و بی رنگ می‌باشد که در غلظت‌های ppm 0/3 تا ppm 1 در هوا ایجاد مزه می‌کند. در غلظت‌های بالای ppm 3 این گاز دارای بوی تند و محرک می‌باشد. همچنین تخمین زده می‌شود که SO2 به طور متوسط بین 2 تا 4 روز در هوا باقی بماند. بیش از 80 درصد اکسیدهای گوگرد به دست بشر در جریان احتراق سوخت‌های فسیلی از منابع ثابت آلوده کننده تولید می‌شود. اکسیدهای گوگرد در ترکیب با مواد معلق و رطوبت زیانبارترین اثرات مرتبط با آلودگی هوای اتمسفری را ایجاد می‌کنند. تقربباً تمامی سوخت‌های فسیلی دارای گوگرد هستند که در جریان احتراق به صورت دی‌اکسید گوگرد وارد هوا می‌شود. تنگ شدن راه‌های هوایی تنفس، اسپاسم برونش ، سرفه شدید، سوزش چشم و مجاری تنفسی، کاهش کارایی تنفسی و تنگی نفس، کم شدن عمق تنفس و در نهایت تشدید عوارض قلبی و عروقی و تنفسی از اثرات بهداشتی منتسب به دی‌اکسید گوگرد به شمار می‌رود.
