ذرات معلق هوا اصطلاحی است که برای توصیف ذرات جامد و مایع پراکنده شده در هوا به کار می‌رود که بزرگتر از مولکول‌های مجزا (مولکول‌هایی با قطر تقریباً 1نانومتر) و کوچک‌تر از 500 میکرومتر می‌باشند. ذرات در این رنج دارای زمان ماندگاری به حالت تعلیق متغیری از چند ثانیه تا چندین ماه می‌باشند. ذرات بزرگتر از 1 میکرومتر و کوچک‌تر از 20 میکرومتر تمایل به پیروی از حرکت سیالی دارند که آنها را حمل می‌کند. ذراتی که قطر آنها تقریباً بالای20 میکرومتر است، سرعت‌های ته‌نشینی بزرگ‌تری دارند و توسط نیروی ثقل و دیگر فرآیندهای اینرسی از هوا حذف می‌شوند.
اجزای اصلی تشکیل دهنده ذرات معلق هوا عبارتند از سولفات‌ها، نیترات‌ها، آمونیوم، سدیم کلرید، کربن سیاه، ذرات معدنی و آب. به عبارت دیگر ذرات معلق هوا یک مخلوط پیچیده از ذرات جامد و مایع متشکل از مواد آلی و معدنی معلق در هوا هستند. مواجهه مزمن با ذرات معلق هوا سبب بیماری‌های قلبی ـ عروقی، ریوی و همچنین سرطان ریه می‌گردد. ذرات معلق هوا با توجه به اندازه آنها به انواع زیر تقسیم می‌شوند:
PM10 ذرات درشت (coarse particles) یا-
PM2.5 ذرات ریز (fine particles) یا-
PM0.1 ذرات بسیار ریز (ultra fine particles) یا-
