مرکز تحقیقات تغییر اقلیم و سلامت

 

این مطالعه بررسی می‌کند که چگونه تغییر اقلیم بر الگوهای مهاجرت و سفر تأثیر می‌گذارد و چالش‌های جدیدی را برای بهداشت عمومی ایجاد می‌کند. همچنین، به‌ضرورت سیاست‌ها و استراتژی‌های بهداشتی سازگار برای کاهش این خطرات می‌پردازد.

 

۱. تغییر اقلیم و اثرات آن

یافته‌ های کلیدی از گزارش‌ های IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) :

• فعالیت‌ های انسانی دمای جهانی را از زمان پیش از صنعتی‌ شدن حدود ۱ درجه سانتیگراد افزایش داده‌ اند.
• پیش‌ بینی می‌ شود که دما بین سال‌ های ۲۰۳۰ تا ۲۰۵۲ به ۱.۵ درجه سانتیگراد برسد که منجر به موج‌ های گرما، بارش‌ های سنگین، خشکسالی و افزایش سطح دریا خواهد شد.
• این تغییرات باعث افزایش مهاجرت جمعیت به دلیل کاهش قابلیت سکونت زمین و ناامنی غذایی می‌ شوند.

 

 

۲ . مهاجرت: پیامدهای بهداشتی و اجتماعی - اقتصادی

عوامل محرک مهاجرت

• عواملی مانند خشکسالی، سیل و گرمای شدید، بر تصمیم مهاجرت تأثیر می‌ گذارند، چه به‌ عنوان «شرایط سخت» (دست رفتن محصولات کشاورزی، شغل و دست‌ دادن معیشت) یا «عوامل جذب» (جستجوی فرصت‌ های بهتر برای زندگی یا شغل) .
• مهاجرت اغلب با پویایی‌ های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی درهم‌ تنیده است که پیچیدگی مهاجرت ناشی از تغییر اقلیم را افزایش می‌ دهد.

خطرات بهداشتی در طول مهاجرت

• مهاجران در طول مسیر و در جوامع میزبان در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌ های واگیردار مانند سل، وبا و بیماری‌ های منتقله از طریق ناقلین قرار دارند.
• استرس‌ های روانی مانند: تروما، جدایی از خانواده و انگ‌ زدن، منجر به مشکلات روانی مثل: اختلال استرس پس از سانحه و افسردگی می‌ شوند.

توصیه‌ های بهداشت عمومی

• اجرای برنامه‌ های غربالگری و واکسیناسیون هدفمند برای مهاجران تازه‌ وارد، با تمرکز بر بیماری‌ هایی مانند سل، ایدز و بیماری‌ های قابل‌ پیشگیری با واکسن.
• تقویت خدمات سلامت روان برای جمعیت‌ های آواره، به‌ ویژه برای کاهش پیامدهای روانی بلندمدت.

 

 

۳. پویایی‌ های سفر و گردشگری

تغییر در الگوهای سفر

• تغییر اقلیم بر ترجیحات گردشگری تأثیر می‌ گذارد و تقاضا برای «گردشگری آخرین شانس» به مقاصدی که در حال تخریب هستند، افزایش می‌ یابد (قبل از اینکه یک مقصد به دلیل تغییر اقلیم از بین برود یا جذابیت خود را از دست بدهد، از آن بازدید کنند).
• افزایش دما و تغییر در الگوهای بارش، مناطقی را که قبلاً معتدل بودند، در معرض بیماری‌ های گرمسیری قرار می‌ دهد.

چالش‌ های بهداشتی عمومی در سفر

• سفر هوایی انتشار سریع بیماری‌ ها در سطح جهانی را تسهیل می‌ کند. نمونه‌ های تاریخی شامل شیوع سارس (SARS)، ویروس آنفلوانزا (H1N1) و ویروس زیکا (Zika) است.
• تحرک بیشتر، خطر ایجاد عوامل بیماری‌ زای مقاوم مانند: استافیلوکوک اورئوس (MRSA)، یک نوع باکتری که نسبت به بسیاری از آنتی‌ بیوتیک‌ ها مقاوم شده و می‌ تواند موجب عفونت شود را به مناطق جدید افزایش دهد.

پایداری گردشگری

• مناطق ساحلی و کشورهای جزیره‌ ای به دلیل افزایش سطح دریا در معرض تهدید هستند که معیشت‌ ها را به خطر انداخته و جاذبه‌ های طبیعی گردشگری را کاهش می‌ دهد.
• مقاصدی که به گردشگری زمستانی وابسته هستند، مانند لاپلند (Lapland) منطقه‌ ای واقع در شمال فنلاند، سوئد، نروژ و روسیه، با چالش‌ های اقتصادی ناشی از کاهش پوشش برف مواجه هستند.

 

 

۴. تغییر اقلیم و انتقال بیماری

بیماری‌ های منتقله از ناقلین

• تغییر اقلیم دامنه جغرافیایی و فصل انتقال ناقلینی مانند: (Aedes aegypti) «پشه آئدس» و (Aedes albopictus) «پشه آئدس زرد یا پشه نوار زرد» که مسئول بیماری‌ هایی مانند تب دنگی، زیکا و چیکونگونیا هستند، را گسترش می‌ دهد.
• بارش سنگین و خشکسالی طولانی شرایط مناسبی برای تکثیر پشه‌ ها ایجاد می‌ کند و شیوع بیماری‌ ها را تسهیل می‌ کند.

بیماری‌ های منتقله از آب و حیوانات

• تغییر در الگوهای بارش و کیفیت آب خطر شیوع بیماری‌ های منتقله از آب مانند وبا را افزایش می‌ دهد.
• بیماری‌ های منتقله از جوندگان و کنه‌ ها نیز با تغییر اکوسیستم‌ ها بیشتر می‌ شوند.

مقاومت میکروبی (AMR)

• افزایش دمای محیط با نرخ بالاتر مقاومت آنتی‌ بیوتیکی همراه است که به دلیل انتقال ژن میان باکتری‌ ها تسریع می‌ شود.

 

 

۵. پیامدهای سیاستی و توصیه‌ ها

سیستم‌ های یکپارچه بهداشتی

• توسعه سیستم‌ های نظارتی قوی برای نظارت بر شیوع بیماری‌ ها، به‌ ویژه در مناطق پرخطر نزدیک فرودگاه‌ های بین‌ المللی.
• ایجاد مدل‌ های پیش‌ بینی برای ارزیابی خطر ورود عوامل بیماری‌ زا بر اساس شرایط سفر و اقلیم.

زیرساخت‌ های بهداشتی

• تضمین دسترسی مهاجران به مراقبت‌ های بهداشتی، شامل واکسیناسیون، خدمات سلامت روان و درمان بیماری‌ های مزمن و عفونی.
• تقویت استراتژی‌ های پیشگیری از بیماری در نقاط گردشگری از طریق آموزش عمومی و بهبود زیرساخت‌ ها.

سیاست‌ های مقاوم در برابر تغییر اقلیم

• اجرای استراتژی‌ های سازگاری اقلیمی در مناطق آسیب‌ پذیر برای کاهش نیاز به مهاجرت.
• ترویج همکاری‌ های بین‌ المللی برای مقابله با چالش‌ های فرامرزی در حوزه سلامت و مهاجرت.

 

 

نتیجه‌ گیری

این مقاله بر درهم‌تنیدگی تغییر اقلیم، مهاجرت و سفر تأکید می‌کند و نیاز فوری به سیاست‌ها و مداخلات بهداشتی سازگار را برجسته می‌سازد. با ادغام سیستم‌های نظارتی، برنامه‌های واکسیناسیون و مدل‌سازی اقلیم، سیستم‌های بهداشتی می‌توانند چالش‌های در حال تکامل ناشی از گرم‌شدن جهانی را بهتر مدیریت کنند.

 

 

 

  Reference:   Semenza JC, Ebi KL. Climate change impact on migration, travel, travel destinations and the tourism industry. J Travel Med. ۲۰۱۹ Jun 11.26 (5): taz026. doi: 10.1093/jtm/taz026. PMID: ۳۰۹۷۶۷۹۰؛ PMCID: PMC7107585.